Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να μας μεταφέρει τον τρόπο που περιέγραφαν και αντιλαμβάνονταν τη γυναικεία ομορφιά και τον γυναικείο ερωτισμό γνωστοί συγγραφείς της αρχαιότητας. Από την ωριοπλέξουδη Κίρκη του Ομήρου που γνώριζε τα μαγικά βοτάνια, την πολύ θελκτική Ροδώπιν των "Ιστοριών" του Ηρόδοτου, τη γυναίκα υφάντρα στις "Νεφέλες" του Αριστοφάνη, που "μοσχοβόλαγε άρωμα και κρόκο [...] σπατάλη κι απληστία", ως τη Μήδεια του Ευριπίδη, που σκότωσε τα παιδιά της τυφλωμένη από τον πόθο, και τη Δηιάνειρα του Σοφοκλή, που φαρμάκωσε τον Ηρακλή, η συγγραφέας μάς παρουσιάζει, αντιπαραβάλλοντας κείμενα της αρχαιοελληνικής γραμματείας και σε διαρκή διάλογο με αυτά, τα μέσα που χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες για να είναι αρεστές και θελκτικές στο αρσενικό βλέμμα.

Μια πρωτότυπη ματιά σε ένα ελκυστικό θέμα, που η συγγραφέας παρουσιάζει με αισθαντικότητα, αναδεικνύοντας τη μαγεία που εξακολουθούν να ασκούν τα αρχαία κείμενα στον σύγχρονο αναγνώστη.