Αυτό το βιβλιαράκι προσπαθεί να βοηθήσει ώστε να φτάσουμε σε μια πληρέστερη και πιο συνειδητή μετοχή μας στην τέλεση της Ευχαριστίας. Οι μικρές επεξηγήσεις-επισημάνσεις και το παράπλευρο κείμενο (της ίδιας Λειτουργίας!) στην ομιλουμένη ελληνική ελπίζουμε να οδηγήσουν σε μια σταδιακή ωρίμανση της σχέσης μας με τον Χριστό, μέχρις ότου κατανοήσουμε ότι: α) Απευθυνόμενος κάποιος στον πατέρα του, δεν του μιλάει σε άγνωστή του (για το παιδί) γλώσσα. β) Δεν θα παραμείνουν στη Λειτουργία οι σημερινοί άνθρωποι όταν η γλώσσα που χρησιμοποιείται στη Λατρεία είναι ακατανόητη. γ) Οι διάφορες φραστικές προτροπές που υποτίθεται ότι είναι κατανοητές (π.χ. Ειρήνη πάσι, Σοφία ορθοί κτλ.) δεν καλύπτουν την ανάγκη νοηματικής και πολύ περισσότερο προσωπικής προσευχητικής αναφοράς. Και δ) αυτή η γλωσσική έκφραση δημιουργεί ατμόσφαιρα θρησκευτικά υπηρεσιακή καθώς και κλίμα αποξένωσης στους σημερινούς, όσα και αν λέμε για την... ομορφιά της!