Ανάλυση στην επανάληψη, ιδού ο Τέρενς Λότζικ:
...Ακούγοντας για τη μέθοδο περί του λόγου, για το ανώφελο της δολοφονίας του, για τη λογική, για τη διάκριση της από τον λόγο, για τα εγώ -ιστικά όντα του λόγου, για τις αντινομίες του, για το υπαρξιακό φορτίο, για την έννοια της αλήθειας, για το "γνώθι σαυτόν", για το εγώ, για την "ψυχή", για τη ζωή, για τον θάνατο, για το υπαρκτό, για τη διατήρηση της αθανασίας, για την αναζήτηση του στόχου, για την απαίτηση για εξέλιξη, για την έννοια της απαίτησης, για το "τυχαίο", για τη θεωρία της εξέλιξης, για την επιστήμη της φιλοσοφίας, για τη μετάβαση από το υπαρκτό σε αυτό που συμβαίνει, για την επιστήμη της ανάλυσης, για τη θεωρία του συμβαίνειν, για την έννοια του χώρου και του χρόνου, για την ανάλυση της κοινωνίας, για το κοινωνικό φορτίο, για το φορτίο της ιστορίας, για την κοινωνική αυτοκτονία, για τη λογική του ενστίκτου, για έναν αποχαιρετισμό στο λόγο και τέλος για τη λογική της Μουσικής: τιμούμε Εκείνη που ανάλυσε όλα αυτά και συνθεμένα είθε η λογική να οδηγήσει τον λόγο προς μια καθαρή αυτοκτονία! [...]

(απόσπασμα από το κείμενο του βιβλίου)