Το έργο «Τα ρόδινα ακρογιάλια», που πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Νέα Ζωή», της Αλεξάνδρειας τόμος Δ', «Νοέμβριος 1907 - Ιούνιος 1908), παραδόθηκε με τον υπότιτλο «Κοινωνικόν μυθιστόρημα».
Όταν το διάβασε ο Καβάφης, θαύμασε ιδιαίτερα τις εξαίσιες περιγραφές του, είναι ένα πρωτοποριακό και τολμηρό στη τέχνη και στην τεχνική του έργο, από τα πιο διαλεχτά του μεγάλου Σκιαθίτη.
Ο Παπαδιαμάντης «παρασύρεται» σε μακρές περιγραφές, αλλά «Τα ρόδινα ακρογιάλια» πλουτίζονται με πυκνούς διαλόγους, που πρέπει να προσέξουμε και για την διαγραφή των χαρακτήρων και την ψυχογραφική τους παρακολούθηση, που συνεχίζεται και μετά το τέλος του έργου, στον προσεχτικό αναγνώστη. Γιατί ο Παπαδιαμάντης βασικά έχει στόχο του τον Άνθρωπο και όχι την «ωραία» φύση. Άλλο αν ο λόγος ο παπαδιαμαντικός υποβάλει σαν απόμακρος αυλός. Αυτό είναι ένα «επί πλέον» στοιχείο, όχι τόσο εξωτερικό, καθαρό «ανθρώπινο», που τραβάει τον αναγνώστη.
Στην έκδοση αυτή περιέχονται και τέσσερα ακόμη διηγήματα του Παπαδιαμάντη.