Εφ' όσον η αγγλική λέξη nonsense μεταφράζεται τυπικά ως "α-νοησία", δεν θα πρέπει να εκλπήσσει το γεγονός ότι η μοίρα όσων καλλιέργησαν την οπτική γωνία που ενέπνευσε τον εν λόγω όρο ήταν να περάσουν στην αιωνιότητα ως δημιουργοί παιδικών αφηγημάτων και στιχουργημάτων -με όλη την απαξίωση που συνεπάγεται ο χαρακτηρισμός. [...]

Ο Lear (ακριβώς όπως και ο Carroll, δυο σχεδόν δεκαετίες αργότερα) πρωτοεμφανίζεται ως συγγραφέας με κείμενα στα οποία το φαντασιακό του δυναμικό ενεργοποιήθηκε προς τέρψιν των παιδιών κάποιων φίλων του: επρόκειτο για μια σειρά από Iimericks, πεντάστιχα ποιήματα με καθιερωμένο μέτρο όπου η λιτότητα και περιεκτικότητα της φόρμας έρχονταν σε ζωηρή αντίθεση με το εξωφρενικό ή α-νόητο περιεχόμενο-γνωστότατη μέχρι σήμερα παραλλαγή του είδους είναι τα "πρόστυχα" (dirty) limericks, με σεξουαλική θεματολογία. Η πρώτη συλλογή Lear-ικών limericks (υπό τον εμβληματικό τίτλο "Book οf Nonsense") δημοσιεύθηκε το 1846 και γνώρισε μεγάλη επιτυχία, όπως και αυτή που ακολούθησε.

Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, ωστόσο, ο Lear ανέπτυξε και άλλες φόρμες: εκτενή αφηγηματικά ποιήματα και πεζά, nonsense συνταγές, αλφάβητα και φυτολόγια, περιγραφές των έργων και ημερών φανταστικών πλασμάτων, όπου το ακραίο χιούμορ διαπνέεται συχνά από μιαν υποβόσκουσα μελαγχολία-και ενίοτε γίνεται εντελώς μαύρο. Κάποια από τα ποιήματα του Lear (όπως το "The Owl and the Pussycat" ή το "The Dong with the Luminous Nose") συγκαταλέγονται μεταξύ των γνωστότερων της αγγλικής γλώσσας μέσα στις ίδιες τις αγγλόφωνες χώρες-η στερεοτυπική τους καταχώρηση ωστόσο στην "παιδική" λογοτεχνία έχει αποβεί σε βάρος της διεθνούς τους αναγνώρισης. [...]

Το παρόν βιβλίο περιλαμβάνει τα πλέον χαρακτηριστικά nonsense πεζά και εκτεταμένα ποιήματα του Lear: μια άλλη μορφή "βικτοριανής λογοτεχνίας", που οι στερεοτυπικές κατατάξεις και αξιολογήσεις δύσκολα μπορούν να αναιρέσουν, δεδομένης της ζωντανής κληρονομιάς της.

(από την εισαγωγή, Νίκος Σταμπάκης)