Ο Eric Hobsbawm γεννήθηκε τη χρονιά της Οκτωβριανής Επανάστασης. Ήταν 15 χρονών, όταν επιστρέφοντας σπίτι από το σχολείο του στο Βερολίνο, είδε κάπου στο δρόμο, στους τίτλους των εφημερίδων να αναγράφεται ότι ο Χίτλερ έγινε Καγκελάριος της Γερμανίας. Και ήταν στη Νέα Υόρκη με τους φοιτητές του, όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση. Μετέφρασε για τον Τσε Γκεβάρα στην Αβάνα, γευμάτισε με έναν σοβιετικό αρχικατάσκοπο κάποια Χριστούγεννα στη Βουδαπέστη, και κάποιο απόγευμα το πέρασε στο Σικάγο στο σπίτι της Mahalia Jackson. Είδε τη σορό του Στάλιν, και ενώ κάποιοι άλλοι θυμούνται που βρίσκονταν όταν πέθανε ο Πρόεδρος Κένεντυ, εκείνος θυμάται που βρισκόταν όταν δολοφονήθηκε ο Πρόεδρος Αλιέντε. Πέντε χρόνια αργότερα, μαζί με την Τέντσα Αλλιέντε και με άλλους συντρόφους και φίλους, παρακολούθησε από την τηλεόραση του Σαντιάγκο τη θαυμάσια στιγμή που το νομικό τμήμα της βουλής των Λόρδων ανακοινώνει την ιστορική ετυμηγορία του κατά του πρώην χιλιανού δικτάτορα Στρατηγού Πινοσέτ.
Πολύγλωσσος, περιπατητής, πάντοτε περίεργος, και σχεδόν σύγχρονος με τον πιο συγκλονιστικό αιώνα της ανθρώπινης ιστορίας, που είναι το θέμα του πιο πολυδιαβασμένου του βιβλίου, της "Εποχής των άκρων, 1914-1991", με ανοιχτά τα μάτια και τ' αυτιά του , αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο να κατανοήσει τα συναρπαστικά χρόνια στα οποία έζησε. Η αυτοβιογραφία του είναι ο απολογισμός ενός παθιασμένα κοσμοπολίτη Εβραίου από τα ταξίδια που έκανε στο παρελθόν, που είναι σαν μια άλλη χώρα απ' αυτήν που έγινε ο κόσμος του 2002.
Ο Hobsbawm μας πηγαίνει από την Αγγλία στις χώρες και στις κουλτούρες της Ευρώπης, στην Αμερική (την οποία πρωτοεκτίμησε μέσω της τζαζ), στη Λατινική Αμερική, τη Χιλή, την Ινδία και την Άπω Ανατολή, αλλά και στις χώρες του "υπαρκτού σοσιαλισμού" πριν και μετά την κατάρρευσή τους. Μας ξεναγεί στις ταραγμένες θάλασσες του 20ού αιώνα και στις ιδεολογικές αλλά και στις στρατιωτικές μάχες που δόθηκαν κατά τη διάρκειά του, μέσα από το άγρυπνο ματι ενός παρατηρητή που συμμετείχε ενεργά στα δρώμενα της εποχής του.