[...] Καθώς πρόθεση μου είναι να διηγηθώ γεγονότα της ζωής μου, πνευματικά και άλλα, μιας ζωής μακρότατης, βιωμένης με προσπάθεια και μόχθο, που μου χάρισε και χαρούμενες και δύσκολες μέρες (μέρες άκρας ανακούφισης, αλλά και βαθύτατου πόνου), δε γίνεται να αποσιωπήσω ακόμη και δυσάρεστα γεγονότα για το άτομο μου, που η έκθεσή τους, παρά την επιθυμία μου, να αδικεί ίσως σε κάποιο βαθμό πρόσωπα με τα οποία βρέθηκα αντιμέτωπος σε ορισμένες περιπτώσεις του βίου μου.

Η έκθεση των γεγονότων της ζωής μου είναι ενδεχόμενο να ξεπεράσει, κατά τις περιστάσεις το χαρακτήρα μιας αυτοβιογραφίας και να μετατραπεί σε απομνημονεύματα (ή καμιά φορά σε ημερολόγιο), καθώς θα καταγράφω γεγονότα που δεν αναφέρονται αποκλειστικά στη δραστηριότητα του προσώπου που αφηγείται. Όμως δεν αποκλείεται μια αυτοβιογραφία, έτσι νοούμενη, να παρουσιάζει πιο ολοκληρωμένα τα γεγονότα στα οποία αναφέρεται και να γίνεται πιο χρήσιμη στον αναγνώστη ή να ικανοποιεί τον αυτοβιογραφούμενο. Αυτός ενδεχομένως δεν τα θυμάται όλα καθώς αναπολεί μια ολόκληρη ζωή· στην περίπτωση μου, μια ζωή που την πέρασε ο αυτοβιογραφούμενος διαβάζοντας, γράφοντας, διδάσκοντας, κρίνοντας, στρατευόμενος, παθαίνοντας, λυτρωνόμενος. Δεν επιθυμεί κανείς να αφηγηθεί όλα όσα του συνέβησαν, ούτε όλα είναι πράγματι αξιομνημόνευτα. Όμως συχνά παρασύρεται. Η επιλογή είναι πάντοτε δύσκολη. [...]

(από τον πρόλογο του συγγραφέα)