Η «Συγχώρεση» είναι ένα αφήγημα για τη βία του κόσμου αλλά, κυρίως, για την καλοσύνη. Κι αν η ιστορία της ανθρωπότητας προχωρεί χάρη στον εγκληματία που κρύβουμε μέσα μας -καθώς και σε πείσμα του- η καλοσύνη είναι άχρονη και δεν έχει ηλικία. Τουλάχιστον αυτό ανακαλύπτει η ηρωίδα αυτού του βιβλίου, η Αντόνια Κούπερ, μια νοικοκυρά και μητέρα από το Νάσβιλλ του Τεννεσσή, που βλέπει τη ζωή της να διαλύεται και την πίστη της στο Καλό να κλονίζεται από ένα απρόσμενο φρικτό γεγονός. Ωστόσο, η Αντόνια επιμένει ως το τέλος -ή πείθεται- ότι το Καλό αναδύεται στο τέλος σαν κάτι μεγαλύτερο και ισχυρότερο απ' το Κακό. Στη «Συγχώρεση» γίνονται τρεις αποτρόπαιοι φόνοι, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Ένα παιδί εξαφανίζεται· μια οικογένεια πληρώνει το τίμημα· την εύθραυστη αρμονία διαδέχεται η αγωνία, η απελπισία, το μίσος, η απατηλή επιθυμία για εκδίκηση. Το έγκλημα τιμωρείται σκληρά, αλλά η τιμωρία δεν φέρνει τη λύτρωση· προπάντων, δεν φέρνει πίσω τους νεκρούς. Όλα γύρω της κλυδωνίζονται επικίνδυνα, και η Αντόνια πέφτει και τσακίζεται. Μετά από χρόνια και χρόνια σε μια ιδιωτική κόλαση, ξαναβρίσεκι τη μικρή θέση της στον κόσμο: η συγχώρεση είναι ο μοναδικός τρόπος για να επιζήσει.
Στη «Συγχώρεση» ξεδιπλώνεται ο Αμερικανικός Νότος σήμερα: η «αμερικανική» αφέλεια μαζί με την απάνθρωπη ηθική της Παλαιάς Διαθήκης, το θρησκευτικό συναίσθημα και οι εγκληματικές του παρενέργειες· οι αιμοσταγείς νόμοι και οι όχι λιγότερο αιμοδιψείς «φιλήσυχοι πολίτες» που συσπειρώνονται σε μια κοινωνία χωρίς σοφία και χωρίς έλεος.