Στον χώρο του ουσιαστικού δικαίου προβλέπεται ότι ορισμένες ιδιαίτερα σοβαρές για τα συμφέροντα των συναλλασσομένων δικαιοπραξίες πρέπει να καταρτισθούν επί ποινή ακυρότητας με έγγραφο τύπο. Ο τελευταίος συνίσταται στη γραπτή ενσωμάτωση της δηλώσεως βουλήσεως και στη θέση ιδιόχειρης υπογραφής και αποτελεί το μέσο εξωτερικεύσεως της τυπικής δηλώσεως (προϋπόθεση του κύρους) ή μπορεί να της προσδίδει ακόμη και τη μορφολογική της υπόσταση (στοιχείο του ειδικού πραγματικού, π.χ. αξιόγραφα).
Εντούτοις, η ανάγκη ταχύτητας των σύγχρονων συναλλαγών οδήγησε στη χρησιμοποίηση νέων μορφών «εγγράφου» για την εξ αποστάσεως σύναψη δικαιοπραξιών (τηλέτυπο, τηλεομοιότυπο, ηλεκτρονικό έγγραφο), οι οποίες ξεφεύγουν από τα πρότυπα της ελληνικής νομοθετικής ρύθμισης για τον έγγραφο τύπο. Στον χώρο του δικονομικού (άσκηση διαδικαστικών πράξεων) και του διοικητικού (έκδοση μηχανογραφημένων διοικητικών πράξεων) δικαίου αλλά και στην ηλεκτρονική άτυπη συναλλαγή (Α.Τ.Μ., e-mail) η επιστήμη και η νομολογία έχει κάνει -de lege ferenda- τα πρώτα βήματα υιοθέτησής τους. Ενόψει, λοιπόν, της υπάρξεως κενού στο ουσιαστικό δίκαιο, στον μεν νόμιμο τύπο πρέπει να γίνει δεκτή η ακυρότητα της τηλεομοιοτυπικά συναφθείσης δικαιοπραξίας και ultimum refugium αποτελεί η προσφυγή στις γενικές ρήτρες για μια δικαστική περαιτέρω διάπλαση του δικαίου, στον δε δικαιοπρακτικό, να γίνει δεκτή η αναλογική εφαρμογή της ΑΚ 162, που επιτρέπει τη χρήση του πρωτοτύπου τηλεγραφήματος.