Όνειρα που συγχέονται με την πραγματικότητα.
Ήρωες που κινούνται ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο.
Ένα νησί και τέσσερα παράξενα διηγήματα.


Η ζέστη ήταν αφόρητη. Όσο πλησίαζε στο χωριό, μια ομίχλη άρχισε να πυκνώνει και το κρύο ξαφνικά έγινε πολύ έντονο. Πεντακόσια μέτρα πιο κάτω, είδε τον πορτοκαλί σκαραβαίο σταματημένο, χωρίς πινακίδες. Είχε τα φώτα αναμμένα, την πόρτα του συνοδηγού ανοιχτή και γύρω του δεν ήταν κανείς...

-

Στο βλέμμα που έριξε πίσω του, η μπαλκονόπορτα ήταν κλειστή. Η εξώπορτα, λίγα μέτρα εμπρός, κάνοντας ένα μικρό θόρυβο άνοιξε. Άφησε το μολύβι και την κοίταξε ξαφνιασμένος...

-

Η ησυχία σ' αυτή την τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη ήταν παράξενη. Η σκιά των ανεμόμυλων στο ύψωμα διαγράφηκε μαύρη, στο χωριό του γαιοκτήμονα Κοντέα και, ξάφνου το κεφάλι της άρχισε να πονάει, τα μηνίγγια να χτυπούν και τα άκρα να παγώνουν. Ο εφιάλτης άρχιζε ξανά...

-

Η γυναίκα κοίταξε γύρω της κλεφτά κι άνοιξε προσεχτικά την πόρτα. Δεν την έβλεπε κανείς. Άρχισε να περπατά με γρήγορα βήματα στο δρόμο. Ο ήχος των τακουνιών της έσβησε καθώς έστριψε στο επόμενο στενό...