Σε μια εποχή και σε μια περιοχή που θα μπορούσε να κυριαρχεί η απελπισία και η αυτοεγκατάλειψη οι άνθρωποι δεν παραδόθηκαν στη μοίρα τους.

Παρά τις όποιες απώλειες, με απίστευτο χιούμορ, φαντασία και πολλές φορές με πονηριά, χωρίς όμως κακία, κατάφερναν όχι απλώς να επιβιώσουν αλλά και να στέκονται όρθιοι. Να θυμηθούμε το λαϊκό ρητό: "η φτώχια θέλει καλοπέραση" και το σύνθημα: "ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό".

Με λιτή αλλά μεστή γλώσσα ο Γιώργος Τσαούσης περιγράφει σ' αυτό το βιβλίο πραγματικές παλιές ιστορίες, περισσότερες κωμικές, μερικές μελαγχολικές αλλά καμία δραματική.
Το διάβασα μονορούφι.

(από τον πρόλογο του Θανάση Κεφάλα)