Ο εικοσάχρονος Θεοδόσιος, ταξιδεύει στη Μεγάλη Ελλάδα. Μέσα απ' τα τοπία, που χαίρεται, παρατηρεί και τους άλλους της παρέας με χιουμοριστική διάθεση, καταγράφοντας τις αντιδράσεις τους.
Υπάρχει δίπλα του μια ποικιλία ανθρώπινων χαρακτήρων, που σε προέκταση εκπροσωπούν μια κοινωνία. Χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σ' αυτούς που θέλουν να δουν και σ' αυτούς, που ταξιδεύουν έτσι, για την παρέα. Για να διώξουν τη μοναξιά τους.
Μερικοί κάνουν αυτό το ταξίδι, για έναν ορισμένο μνημείο ή τοπίο. Είναι η Ιθάκη τους. Οι πιο λίγοι, για όλα, όσα αντιπροσωπεύουν αυτό το χώρο και τις μνήμες του.
Οι χαρακτηρισμοί των προσώπων είναι συμβολικοί. Τονίζουν κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους. Διασκεδάζει και ευχαριστιέται, όποιος διαβάζει, για τον Ασβό, το Μαύρο Μαλλί, το Ξεπλεκούτο, τη Μεγάλη Πένα, την κυρα-Μόσχω και άλλους. Απολαμβάνει μαζί με τη συγγραφέα, αυτό το περιδιάβασμα στην Καρδιά της Μεγάλης Ελλάδας.