Ο Σκοτ σηκώθηκε. Δεν του άρεσε να νιώθει ότι είναι έρμαιο της κατάστασης, ότι δεν έχει κανένα έλεγχο του τι συμβαίνει. "Λοιπόν" είπε και κάθισε στην άλλη άκρη του κρεβατιού, ακριβώς απέναντι από το φάντασμα, "εσύ πρέπει να είσαι το Χριστουγεννιάτικο Πνεύμα του Παρελθόντος".

"Σωστά, αναιδές νιάνιαρο".

Ο Σκοτ κούνησε : "Κόψε κάτι, παππού. Λοιπόν, να τελειώνουμε, τι έχεις να μου δείξεις;"

"Κάποτε είχες περισσότερο σεβασμό για τους μεγαλύτερούς σου" είπε με αυστηρότητα το φάντασμα του Όσκαρ Ουάιλντ. Ο Σκοτ δυσκολευόταν ν’ απομακρύνει το βλέμμα του από τα μάτια του φαντάσματος, ένιωθε να χάνεται μέσα τους. "Ή μήπως το ξέχασες;"

Ξάφνου, το δωμάτιο γύρω του άρχισε να σκοτεινιάζει και σε λίγο δεν έβλεπε τίποτα παρά μόνο το πρόσωπο του γέρου, τα μάτια του, τα μαύρα πεταχτά μαλλιά του να περιβάλλουν σαν κουκούλα το κεφάλι του. Ο Σκοτ ανοιγόκλεισε τα μάτια του κι όταν τα ξανάνοιξε βρισκόταν στο μπαρ Μάινσαφτ. Το φάντασμα στεκόταν δίπλα του...


Το βιβλίο "Σε χρόνο αόριστο", είναι συλλογή μικρών ερωτικών ιστοριών.
Προτάθηκε στην τελική λίστα των βραβείων Λάμδα, ενώ ήταν υποψήφιο για το βραβείο ForeWord και βραβεύθηκε ως η καλύτερη ερωτική συλλογή από την InsightOut, το έτος 2002.