"...Διαβάζοντας το διήγημα, κάθε σύγχρονος αναγνώστης θα αναγνωρίσει την εικόνα του Κάφκα. Κυριαρχεί ο ίδιος μηχανισμός των ατέλειωτων αναδρομών, με τη διαφορά ότι ο Χώθορν, χωρίς να χάνει σε αγωνία η σε ένταση, μας προειδοποιεί εξαρχής ποιά θα είναι η κατάληξη του μύθου. Το Ουέικφηλντ είναι το καλύτερο διήγημα του Χώθορν και ίσως ένα από τα καλύτερα της λογοτεχνίας".
Jorge Luis Borges


Η φαντασία, με την ακριβή σημασία του όρου, δεν αποτελούσε μέρος των χαρισμάτων του Ουέικφηλντ. Με καρδιά ψυχρή, μα όχι διεφθαρμένη η άστατη, και μυαλό που ουδέποτε το τάραζαν θυελλώδεις σκέψεις ούτε το απασχολούσαν πρωτότυπες ιδέες, ποιός θα περίμενε ότι ο φίλος μας θα εδικαιούτο την πρώτη θέση μεταξύ των εκκεντρικών ανθρώπων με τις πιο παράδοξες ιδιοτροπίες;
Το ζεύγος ζούσε στο Λονδίνο. Με την πρόφαση ότι φεύγει σε ταξίδι, ο άντρας νοίκιασε ένα επιπλωμένο διαμέρισμα στον διπλανό δρόμο του σπιτιού του και, δίχως η συμβία και οι φίλοι του να γνωρίζουν τίποτα γι' αυτόν και δίχως να υπάρχει η παραμικρή αιτία για τέτοια αυτοεξορία, έμεινε εκεί περισσότερο από μία εικοσαετία. Στο διάστημα αυτό έβλεπε καθημερινά το σπίτι του και την κυρία Ουέικφηλντ, που την είχε εγκαταλείψει.