Για να εορτάσει η εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία τη συµπλήρωση των 180 χρόνων του βίου της (6 Ιανουαρίου 1837) έκρινε ότι η δηµοσίευση σειράς φωτογραφιών ελληνικών µνηµείων, των περισσοτέρων από ανασκαφές της Εταιρείας, που είχε λάβει ο νεαρός φοιτητής Robert McCabe κατά τη δεκαετία του ‘50, θα τιµούσε µε τον καλύτερο τρόπο τη σπάνια επέτειο.

Οι φωτογραφίες είναι πολλές και ποικίλες. Τόποι που σήµερα έχουν αλλάξει, µνηµεία στην αλλοτινή τους µορφή πριν αναστηλωθούν, δρόµοι της Αθήνας που αναγνωρίζονται πλέον µόνο από ηλικιωµένους, χωριά που µεταµορφώθηκαν από τις κοινωνικές αλλαγές.

Εκείνο που κάνει τις φωτογραφίες ιστορικά ντοκουµέντα είναι η µατιά του Bob McCabe. Ανεπηρέαστος από την καθηµερινή συνάφειά τους µε τα πράγµατα που είχαν οι τότε Έλληνες, τα βλέπει όλα για πρώτη φορά και προσέχει εκείνα που για µας θα ήταν αδιάφορα. Το φως και η σκιά που αποκαλύπτουν τους όγκους, ο ξαποσταµένος από το λιοπύρι φύλακας, η άγνωστη γυναίκα που περπατά σ’έναν έρηµο δρόµο, αποκτούν συµβολική σηµασία. Το φαγωµένο από τα νερά και τα πατήµατα δάπεδο γίνεται ένα παιγνίδισµα σκιών που µετακινούνται κατά τα γούστα του ήλιου. Όλα τον ενδιαφέρουν· ο έρηµος σταθµός του σιδηροδρόµου, ο φωτογράφος των Δελφών, οι τεχνίτες που λάξευαν τα µάρµαρα αποτελούν µαρτυρίες ενός λησµονηµένου κόσµου που σήµερα λίγοι έχουν ζήσει. Όλα αυτά τα ξεχασµένα ή που δεν ειδώθηκαν ποτέ από τους σηµερινούς γίνονται για τους νεότερους, τους σηµερινούς, ένα µάθηµα µνήµης.