Το βιβλίο αυτό με 17 κεφάλαια αναφέρεται σε όλα τα άλλα ψυχανθή, εκτός από τη μηδική και τα τριφύλλια.
Στο 1ο κεφάλαιο γίνεται μια σύντομη περιγραφή των ψυχανθών και της σπουδαιότητας τους. Στο 2ο κεφάλαιο γίνεται μια εκτεταμένη ανάπτυξη της δέσμευσης του ατμοσφαιρικού αζώτου από τα αζωτοβακτήρια και τους παράγοντες που την επηρεάζουν.
Στα επόμενα 11 κεφάλαια αναπτύσσονται λεπτομερώς τα ψυχανθή που καλλιεργούνται στη χώρα μας: Βίκος, μπιζέλια, λαθούρια, λούπινα, ρόβη, φακή, κουκιά, ρεβύθια, φασόλια, βίγνα και αραχίδα.
Στο 14ο κεφάλαιο γίνεται μια εκτεταμένη ανάπτυξη της σόγιας, η καλλιέργεια της οποίας στην Ελλάδα προτείνεται από τον συγγραφέα, αφού οικονομικά προσαρμόζεται ικανοποιητικά, ώστε να μην γίνεται εκροή πολύτιμου συναλλάγματος για την εισαγωγή προϊόντων της.
Στο 15ο και 16ο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο σε 11 φυτά αυτοφυή της ελληνικής χλωρίδας: μελίλωτος, λότος, ονοβρυχίδα, ανθυλίδα,αστράγαλος, γλυκόριζα, ηδύσαρο, κορονίλλα, ορνιθόπους, σπάρτο, τριγωνίσκος.
Στο 17ο κεφάλαιο γίνεται μια σύντομη αναφορά στα κυριότερα ψυχανθή που καλλιεργούνται στις τροπικές χώρες μερικά από τα οποία έχουν τεράστια γεωργική σημασία: Αδέσμια, αισχυνομένη, ακακία, αλυσίκαρπος βοανδεξία, δεσμόδιο, δόλιχος, ινδινοφόρος, καγιανός, καναβάλια, κλιτόρια, κροταλάρια, κυάμωψη, λεσπεδέρα, πουεράρια, στιζολόβιο, στυλόσανθος, ψωρόκαρπος.