Η συλλογή ποιημάτων "Ψίθυροι στην αχλή του χρόνου" περιέχει αυτοτελή ποιήματα που γράφτηκαν σε ανύποπτο χρόνο, κάθε φορά που διάφορα προσωπικά γεγονότα πυροδοτούσαν την καταβύθιση της δημιουργού σε έναν εσωτερικό κόσμο.

Η προσπάθειά της να αποφορτίσει τον εαυτό της από την ένταση των συναισθημάτων την οδήγησαν σε έναν εσωτερικό μονόλογο. Ακροάτρια και ομιλήτρια ταυτόχρονα παλεύει με την ίδια της την ύπαρξη και προσπαθεί να στηριχθεί σε κρυμμένες δυνάμεις, αντλώντας το κουράγιο μέσα από δικές της λέξεις.

Τα θέματα που πραγματεύεται, ο θάνατος, η ζωή, ο έρωτας, είναι ιδωμένα μέσα από μια νοσταλγική επιθυμία να νικήσει τη φθαρτότητα που επιβάλλει ο χρόνος στην ανθρώπινη ύπαρξη. Η μελαγχολία της μοναξιάς αναζητά τη λύτρωση σε μονοπάτια συμφιλίωσης με όσα την ταλαιπωρούν. Πνίγει τον θυμό, τον πόνο, την αγανάκτηση, την κούραση, τη λύπη της σε εικόνες που απεμπολούν την ψευδαίσθηση του χρόνου και δημιουργεί τη δική της αλήθεια, προσπαθώντας να κερδίσει την ψυχική της ανάταση, να συμφιλιωθεί με όσα την στεναχωρούν, ουσιαστικά να συμφιλιωθεί με τον ίδιο της τον εαυτό.

Τα ποιήματά της είναι ψίθυροι σε ταξίδια ημερών στα οποία καθρεφτίζονται επιθυμίες, αγάπες που αρνούνται να λησμονηθούν, ελπίδες που τέμνονται, όνειρα ανεκπλήρωτα και φευγαλέα συναισθήματα.