Εδώ και δύο περίπου δεκαετίες, οικονομολόγοι και άλλοι επιστήμονες από το χώρο της πληροφορικής και της διοίκησης επιχειρήσεων προσπαθούν να δώσουν απάντηση σ' ένα αινιγματικό φαινόμενο, το λεγόμενο "παράδοξο της παραγωγικότητας". Πώς είναι δυνατόν στη σημερινή εποχή των μεγάλων τεχνολογικών επαναστάσεων, με προεξάρχουσα την ψηφιακή τεχνολογία, η κοινωνική παραγωγικότητα να αυξάνεται με ρυθμούς πολύ βραδύτερους απ' ό,τι τις δεκαετίες του '50 και του '60, τότε που οι τεχνολογικές συνθήκες ήταν σαφώς χειρότερες. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί μια κριτική ανάλυση όλων των θεωρητικών εκδοχών του παράδοξου αυτού φαινομένου, που είναι μονομερώς προσανατολισμένες στο σκέλος της προσφοράς, δεδομένου ότι εστιάζουν την προσοχή τους είτε στην ψηφιακή τεχνολογία αυτή καθ' αυτήν είτε στην αναπροσαρμογή και αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού είτε στις νέες μορφές οργάνωσης και διοίκησης των επιχειρήσεων. Ως εναλλακτική λύση προτείνει τη διεύρυνση του θεωρητικού πλαισίου, ώστε να συμπεριλάβει και παράγοντες που βρίσκονται στο σκέλος της ζήτησης και επηρεάζουν την κοινωνική παραγωγικότητα. Σύμφωνα με το διευρυμένο αυτό σκεπτικό, που αποκαθιστά την οργανική ενότητα και διαλεκτική αλληλεξάρτηση παραγωγής και κατανάλωσης, προσφοράς και ζήτησης, δεν υπάρχει τίποτα το παράδοξο στην όλη υπόθεση. [...]