Οίκος Νυφικών Το Όνειρο, Κουίνς, Νέα Υόρκη.
"Το ξέρετε ότι ο ένας σας γοφός είναι πιο ψηλά από τον άλλο;" με ρώτησε η μοδίστρα με άνεση. Η παράνυμφη στα αριστερά μου με κοίταξε μέσα από τον καθρέφτη κι ύστερα το βλέμμα της χαμήλωσε στους γοφούς μου. "Όχι", της απάντησα. "Δεν το ήξερα. Αλλά χαίρομαι που μου το είπατε". Η μοδίστρα είχε το φιλότιμο να δείξει ότι ντράπηκε. Κατέβασε το κεφάλι και συνέχισε να βάζει καρφίτσες. Τελικά, ίσως αυτός ήταν ο λόγος που τα Ραντεβού στα τυφλά Νο Ένα, Δύο και Τρία δεν είχαν προκόψει. Και για κακή μου τύχη, το Ραντεβού στα Τυφλά Νο Τέσσερα ήταν μ' ένα γιατρό, που η δουλειά του ήταν να εντοπίζει τέτοιου είδους δυσμορφίες.
Η Τζέιν Γκρεγκ, βοηθός επιμελήτρια σ' έναν εκδοτικό οίκο, είκοσι οχτώ χρονών και... μόνη, είναι στην πιο στριμωγμένη φάση της ζωής της. Διότι:
- Για τους επόμενους δύο μήνες έχει να υπομείνει... μέχρι τελικής πτώσεως τις πυρετώδεις προετοιμασίες του γάμου της εξαδέρφης της (μικρότερής της, σημειωτέον).
- Για να γλιτώσει από τη γιαγιά της που της προξενεύει ένα γείτονά της, έχει δηλώσει ότι... εεε, έχει ήδη μια σχέση.
- Για να μην πάει ασυνόδευτη στον εν λόγω γάμο και γίνει ρεζίλι, πρέπει να προλάβει να βγει ραντεβού με διάφορους τύπους που δεν έχει ξαναδεί στα μάτια της, μήπως και της προκύψει κάποιος κατάλληλος για την περίσταση.
- Ε, και μέσα σ' όλα, να βρει και κάποιον ν' αγαπήσει...
Ζητάει πολλά;