Το ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα στο πρώτο στάδιο της εμφάνισης και ανάπτυξής του, δεν είχε ούτε ευρεία κοινωνική βάση, ούτε μια γενικότερη απήχηση στο λαό. Περιοριζόταν σε ένα μικρό κύκλο διανοουμένων, εργατών και επαγγελματιών, που δεν μπορούσε να έχει τη δύναμη που ήταν αναγκαία για να ασκήσει μια σοβαρή και αποτελεσματική πίεση στην άρχουσα τάξη της εποχής. Παρ' όλα αυτά ο σπόρος της αμφισβήτησης της νομιμότητας της άρχουσας τάξης και της ιδεολογίας της ρίχτηκε και πολύ γρήγορα έμελλε να δώσει τους κοινωνικά ωφέλιμους καρπούς του. Προς το τέλος του 19ου αιώνα και σε συνέχεια στις δυο πρώτες δεκαετίες του 20ού, το σοσιαλιστικό κίνημα ευρύνεται και αποχτάει μια εντυπωσιακή προβολή τόσο στο εσωτερικό όσο και στο διεθνές πολιτικό προσκήνιο.