Οι χωροταξικές πολιτικές των περισσοτέρων χωρών της Ευρωπαϊκής Κοινότητος, γεννήθηκαν σε μια περίοδο έντονης οικονομικής ανάπτυξης στις δεκαετίες που ακολούθησαν τη μεταπολεμική ανοικοδόμηση (New Towns Policy στη Βρετανία, metropoles d' equilibre στη Γαλλία, που αποτέλεσε το πρότυπο για την πολιτική των "αντιπάλων πόλεων" για τη χώρα μας στα τέλη της δεκαετίας του 70, Five Fingers Plan στην ευρύτερη περιοχή της Κοπεγχάγης, Raumordnugnsprogramme στην τότε Ομοσπονδιακή Δυτ. Γερμανία, Progretto στην Ιταλία, Facet Plan στην Ολλανδία, για να αναφερθούν οι χαρακτηριστικότερες).

Οι πολιτικές αυτές ακολουθήθηκαν με διαφορετικό βαθμό ενθουσιασμού, επιτυχίας και απόκλισης ως προς τους αρχικούς στόχους από τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις, βάσει της αρχής της ισόρροπης χωρικής ανάπτυξης του κάθε κράτους μέλους.

Σήμερα μπροστά σε μια διεθνοποιημένη οικονομία, μια κοινή περιβαλλοντική πρόκληση και μια καινούργια καθοριστική παράμετρο - την εγκαθίδρυση της Εσωτερικής Αγοράς από 1.1.1993, ενός χώρου χωρίς εσωτερικά σύνορα, όπου διασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων, υπηρεσιών και κεφαλαίων και την πορεία προς το τελικό στάδιο της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) - ο χωροταξικός σχεδιασμός των χωρών αυτών αποκτά μια νέα διάσταση: την Ευρωπαϊκή.

Αλλά μια ισόρροπη κατανομή ανθρώπων, δραστηριοτήτων και ανάπτυξης σε μια Ενωμένη Ευρώπη δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τον συντονισμό των Εθνικών Χωροταξικών Πολιτικών, στη βάση ενός κοινού άξονα, ο οποίος καλείται να αποτελέσει τον πυρήνα μιας κοινής Ευρωπαϊκής Χωροταξικής Πολιτκής.

Η παρούσα έκδοση διερευνά την προοπτική ανάπτυξης του κοινοτικού εδάφους και επιχειρεί μια κριτική θεώρηση των στόχων, κατευθύνσεων, εργαλείων, διεργασιών, προβλημάτων και επιτεύξεων μιας κοινής ευρωπαϊκής προσέγγισης για το χώρο και των βασικών παραμέτρων που τον επηρεάζουν.