Η Αμερική του 1958, χωρίς να έχει ακόμη απαλλαγεί από τα φαντάσματα του Ψυχρού Πολέμου, έδειχνε ήδη πρόθυμη να κάνει την υπέρβασή της. Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα, το "Πρόγευμα στο Tίφφαvυς" φαινόταν να συμπυκνώνει το πνεύμα των καιρών και ταυτόχρονα να προτείνει μια φιλοσοφία ζωής ικανή να μετατρέψει τα αυστηρά πρότυπα της πουριτανικής ηθικής σε γνήσια πρακτική της χαράς, της "ελαφρότητας", της ζωντάνιας.
Η Χόλλυ Γκολάιτλυ, η εύθυμη και ανοιχτόκαρδη ηρωίδα του έργου, είναι μια κοπέλα ανέμελα ανυπότακτη στις κοινωνικές συμβάσεις. Στις επιλογές της την καθοδηγεί μια βαθιά ηθική αντίληψη φτιαγμένη από αλληλεγγύη, γενναιόδωρες πράξεις και παντελή έλλειψη κακίας. Όλα αυτά τη φέρνουν αντιμέτωπη με τους άκαμπτους κανόνες του μικροαστικού καθωσπρεπισμού. Μαζί με τη μικρή αυλή της από "αντικανονικούς" τύπους αποτελούν πυρήνα για μια καινούργια κοινωνικότητα, Πιo ανοιχτή και αυτόχρημα ευτυχισμένη. Αλλά ο κόσμος γύρω της δεν ανέχεται την πορεία της ενάντια στο ρεύμα και η Χόλλυ θα αναγκαστεί να πληρώσει: μπλέκει άδικα, και μολονότι θα τη γλιτώσει, θα χάσει τον άνθρωπο που επρόκειτο να παντρευτεί. Παρ' όλα αυτά ο κομφορμισμός δεν θα θριαμβεύσει και η ηρωίδα, αποθησαυρίζοντας τις εμπειρίες της, με καινούργια ζωντάνια θα ανοίξει τα φτερά της για αλλού, έτοιμη να ξαναρχίσει τη ζωή της.
Διασκεδαστική, χαριτωμένη, με τέλεια ισορροπημένο ύφος και μαζί σοβαρά στρατευμένη στην κοινωνική καταγγελία, η νουβέλα αυτή του Τρούμαν Καπότε παραμένει η πιο ευτυχισμένη και απολαυστική στιγμή της λογοτεχνικής προσφοράς του.

(εφημερίδα "La Repubblica", Ιταλία)