"Το παιχνίδι της χαράς" είναι ένα μυθιστόρημα που έκανε πάταγο όταν πρωτοδημοσιεύθηκε στην Αμερική, κι αγαπήθηκε όσο λίγα παιδικά βιβλία, όταν μεταφράστηκε σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Είναι ένα βιβλίο διδακτικό, και τόσο συναρπαστικό, ώστε το διαβάζουν με την ίδια ευχαρίστηση τόσο οι μικροί, όσο και οι μεγάλοι.
Η Πολυάννα είναι ένα κοριτσάκι που πηγαίνει να ζήσει με τη θεία της, που δεν την ήξερε ως τότε και η οποία δεν συμπαθεί τα παιδιά. Είναι κοριτσάκι φρόνιμο, με χρυσή καρδιά και μεγάλη ζωτικότητα. Ο πατέρας της, ένας φτωχός ιεραπόστολος, της είχε μάθει να παίζει το "Παιχνίδι της χαράς", που είναι το μυστικό της ανθρώπινης ευτυχίας. Το κοριτσάκι, που θέλει να βλέπει γύρω του ανθρώπους ευτυχισμένους, χαρούμενους, μαθαίνει σ' όλους να παίζουν αυτό το περίφημο παιχνίδι. Η Πολυάννα καταφέρνει πολύ εύκολα να σκορπίζει γύρω της τη χαρά και την ευτυχία. Με την ευθύτητα του χαρακτήρα της, με την πρόσχαρη πάντοτε διάθεσή της - και, κυρίως, με την αισιοδοξία της, η Πολυάννα κατορθώνει- όχι μόνο να αλλάξει το δύστροπο χαρακτήρα της θείας της, αλλά και να ξαναφέρει την ευτυχία και τη χαρά μέσα σ' εκείνο το πελώριο αρχοντόσπιτο, όπου πριν έρθει αυτή, η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και αποπνικτική.
Είναι ένα μυθιστόρημα συγκινητικό, που αποπνέει το άρωμα της αισιοδοξίας και που πολλές φορές φέρνει δάκρυα στα μάτια και χαμόγελα στα χείλη, γιατί είναι μια ιστορία ανθρώπινη, πολύ ανθρώπινη.