Μια από τις συναρπαστικότερες θεοφάνειες της Π. Διαθήκης είναι η φανέρωση της θείας δόξας στον Ηλία Θεσβίτη ως φωνή αύρας λεπτής πάνω στο όρος Χωρήβ, ύστερα από την άγρια σύγκρουση του προφήτη με τους ψευδοπροφήτες του Βάαλ. Προηγουμένως μήτε στον άνεμο μήτε στο σεισμό μήτε στη φωτιά έκανε αισθητή την παρουσία του ο Θεός. Ωστόσο με την εμπειρία μας γνωρίζουμε ότι η αποκάλυψη του Θεού στην κτίση και στην ιστορία είναι μια πορεία ωδίνουσα. Πορεία σημαίνει ανοιχτούς ορίζοντες και συνεχή αναμονή για κάτι καινούριο.
Πάντως είναι ανάγκη να διευκρινιστεί με έμφαση ότι τούτη η ωδίνουσα πορεία αφορά τους ανθρώπους, τους αποδέκτες της αποκάλυψης μέσα σ' όλες τις σχέσεις του κόσμου τούτου· και επιπλέον ότι αποκάλυψη σημαίνει όχι μόνο διδαχή αλλά πρωτίστως παροχή ζωής. Έτσι σ' αυτή την (εσχατολογική) πορεία, ενώ κατά τις προϋποθέσεις του κατ' εικόνα και του καθ' ομοίωσιν ο άνθρωπος μαζί με την κτίση πάσχει και δοξάζεται, ο Θεός είναι η λεπτή αύρα. Σε τούτο το δράμα της ιστορίας, λοιπόν, τι άλλο είναι για μας τους ανθρώπους τούτη η λεπτή αύρα παρά ο πολιτισμός που δημιουργούμε;