Η νέα κατάσταση στη Ρωσία μετά το 1991 ταυτίστηκε κυρίως με τις αναγκαίες, όπως παρουσιάστηκαν, αλλαγές στην οικονομία. Τα προγράμματα μετάβασης προς την ελεύθερη οικονομία, οι "θεραπείες σοκ", η απελευθέρωση των τιμών, η μείωση των δημοσίων δαπανών και κυρίως αυτές του στρατού, οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, αποτέλεσαν τις πρώτες ενέργειες του νέου συστήματος οι οποίες προηγήθηκαν των πολιτικών. Τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής που υπαγορεύτηκαν από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τους ρώσους μεταρρυθμιστές της πρώτης περιόδου της προεδρίας Γέλτσιν έγιναν αμέσως ορατά. Αύξηση του πληθωρισμού η οποία εξανέμισε μισθούς και συντάξεις, κατάρρευση του κράτους πρόνοιας, αποδιάρθρωση των δομών της ρωσικής κοινωνίας και κυρίως, μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, εκποίηση του εθνικού πλούτου. Η τελευταία διαδικασία ανέδειξε μια νέα τάξη, τους "οιλγάρχες" τους "ΝεοΡώσους", όπως ονομάστηκαν, οι οποίοι απέκτησαν μεγάλη δύναμη και δημιούργησαν δίκτυα διαπλοκής με την εξουσία.

Οι εκλογές του 2000 αποτέλεσαν το πρώτο μήνυμα του νέου καθεστώτος Πούτιν, ο οποίος με την επικράτησή του έλαβε την νομιμοποίηση που είχε αμφισβητηθεί με το διορισμό του από τον καταρρέοντα Γέλτσιν, νομιμοποίηση που τον ώθησε να προχωρήσει σε εκκαθαρίσεις στο οικονομικό και πολιτικό πεδίο.
[...]