Όλοι σήμερα μιλάνε για την "ιδιότητα του πολίτη". Τόσο οι διακηρύξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και οι συζητήσεις στην εγχώρια πολιτική σκηνή προτάσσουν την κοινωνικοποίηση ως προς αυτή την ιδιότητα σε όλες τους τις αναφορές σχετικά με την εκπαίδευση, τη μειονοτική πολιτική, τις πολιτισμικές παρεμβάσεις και τον "πολιτικό πολιτισμό". Μέχρι σήμερα όμως δεν έχει υπάρξει συστηματική μελέτη των όρων μιας πολιτικής κοινωνικοποίησης που αποσκοπεί στην αποσαφήνιση της παραπάνω ιδιότητας. Το παρόν βιβλίο αποπειράται να συμπληρώσει αυτό το κενό συνδέοντας τις παραδοσιακές αναλύσεις της εκπαιδευτικής κοινωνικοποίησης και της πολιτικής θεωρίας με το ζητούμενο της συγκρότησης ταυτοτήτων και νέων μορφών υποκειμενικότητας.