Η συλλογή "Περπατώντας στους αμμόλοφους" αποτελεί κατάθεση προσωπικών βιωμάτων, αλλά και καταβύθιση σε υπαρξιακά ή διανθρώπινα προβλήματα. Τα ποιήματα, συνήθως ολιγόστιχα, με ελάχιστη στίξη, άτιτλα μερικές φορές, αποπνέουν την αγωνία για το πέρασμα του χρόνου και τη διαδικασία της φθοράς. Εκφράζουν επίσης την οδύνη της ερωτικής ματαίωσης και της ανθρώπινης ασυνεννοησίας. Περιέχουν ρεαλιστικά, αλλά και υπερρεαλιστικά, όπως και ρομαντικά στοιχεία. Η ποιήτρια επιστρατεύει όλη την παλέτα των εκφραστικών μέσων και στήνει ένα σκηνικό παραμυθένιο. Ο αναγνώστης μαγεύεται από τη δύναμη του ποιητικού λόγου και την εσωτερικότητα. Ναι, ζω μέσα στο πιάνο, όμως δεν χρειάζεται να έρθεις και να με επισκεφθείς.