Η "Περίπολος Ζ΄" συνιστά ένα νεωτερικό αντιπολεμικό αφήγημα, το οποίο δεν έχει απασχολήσει την κριτική, ενώ συνήθως απουσιάζει από μελέτες στις οποίες θα έπρεπε να συνεξετάζεται μαζί με τη λοιπή αντιπολεμική λογοτεχνία του μεσοπολέμου (Μυριβήλη, Βενέζη, Μπεράτη, Δούκα). Το αφήγημα αυτό απασχόλησε τον Σκαρίμπα επί μισό αιώνα, από το 1932, όταν πρωτοδημοσιεύτηκαν τα δύο πρώτα κεφάλαιά του στη συλλογή διηγημάτων "Το θείο τραγί" έως το 1977, οπότε επανεκδόθηκε αυτοτελώς, ύστερα από τη σποραδική ύφανσή του μέσα στο υλικό του μυθιστορήματος "Φυγή προς τα εμπρός", που πήρε και το Α΄ βραβείο μυθιστορήματος (1976).

Η γενετική έκδοση της "Περιπόλου Ζ΄", στην οποία προβαίνει η Νεφέλη, με την επιμέλεια της Κατερίνας Κωστίου, αποτελεί μια απόπειρα να παρουσιαστεί το κείμενο κατά τη διαδικασία γένεσής του και, συνάμα, μια βασική συγγραφική ιδιοτυπία, που συνδέει τον ιδιόρρυθμο Χαλκιδαίο με αρκετούς σημαντικούς πεζογράφους της Γενιάς του: η διαρκής επεξεργασία και δημοσίευση του ίδιου κειμένου. Παράλληλα, στην έκδοση αυτή αξιοποιείται αδημοσίευτο υλικό, σχετικό με τη συγγραφική πορεία του συγκεκριμένου έργου, από το Αρχείο του συγγραφέα, με στόχο να φωτιστεί η μέθοδος με την οποία εργαζόταν και ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώθηκε το ανεπανάληπτο ύφος του. Ο μελετητής μπορεί να διερευνήσει την εξέλιξη του σκαριμπικού ύφους, παρακολουθώντας τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνεται το αφήγημα αυτό, από δημοσίευση σε δημοσίευση. Η έκδοση συνοδεύεται από παράρτημα φωτογραφιών, καθώς και δύο αδημοσίευτων σχεδίων του ίδιου του συγγραφέα.