Ο Νικόλαος Μάγνης, δημοδιδάσκαλος στη Χαλκίδα, επιχειρεί μία εξαντλητική ιστορικογεωγραφική περιγραφή της Θεσσαλίας, που δεν είχε συμπεριληφθεί ακόμη στα όρια του ελληνικού κράτους, εστιάζοντας το ενδιαφέρον του στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Μαγνησία. Το έργο του συμπληρώνει τη Γεωγραφία Νεωτερική των Δανιήλ Φιλιππίδη και Γρηγορίου Κωνσταντά (Βιέννη 1791). Ο φιλόπατρις Μάγνης παραθέτει τα αρχαία παράλληλα με τα νέα τοπωνύμια (π.χ. "Λεχώνια το πάλαι Νηλία"), επιδιώκοντας να τεκμηριώσει την ελληνικότητα των κατοίκων της. Προς τούτο έχει μελετήσει τους αρχαίους συγγραφείς (τον Όμηρο, τον Στράβωνα, τον Διόδωρο τον Σικελιώτη κ.ά.) και τους νεώτερους, ξένους περιηγητές.
Η αναστατική έκδοση περιέχει ευρετήριο κυρίων ονομάτων και τόπων του Νίκου Ψημμένου.