Για πρώτη ίσως φορά επιχειρείται σφαιρική παρουσίαση του βασιλικού θεσμού στη νεώτερη Ελλάδα. Ο αναγνώστης, με βάση τα στοιχεία για την πολιτική συμπεριφορά του Έλληνα και για τις σχέσεις του με την εξουσία κάθε μορφής, μπορεί να αντιληφθεί γιατί επελέγη το συγκεκριμένο πολίτευμα. Παρουσιάζεται η διαδρομή του βασιλικού θεσμού, με την αναζήτηση λαϊκής νομιμοποιήσεως, και εκτίθεται η συνταγματική διάσταση του ζητήματος (αντιφάσεις των συνταγματικών κειμένων και ευπάθεια του πολιτεύματος της βασιλευομένης δημοκρατίας). Αναλύονται τρεις μορφές της Δυναστείας και, στις περιπτώσεις του Κωνσταντίνου Α’ και της Φρειδερίκης, επιχειρείται ο διαχωρισμός μύθου και πραγματικότητας. Γίνεται λόγος για την κοινωφελή προσφορά μελών των δύο Δυναστειών και για τη βαθιά κοινωνητική διάσταση του βασιλικού θεσμού. Τέλος, εξετάζεται το πώς διερράγη η ισχυρή πλην δύσκολη σχέση λαού και βασιλείας.