Ο Σενέκας είναι ο διαπρεπής εκπρόσωπος της (εκλεκτικής) φιλοσοφικής σκέψης στη Ρώμη του 1ο μ.Χ. αι. Στο ερώτημα πώς η Πρόνοια (ο Θεός) ανέχεται να υποφέρουν συχνά οι αγαθοί, ενώ οι κακοί ευημερούν, ο Στωικός Σενέκας απαντά ότι τα λεγόμενα κακά δεν είναι παρά οι δοκιμασίες που επιτρέπουν στους αγαθούς να επιδείξουν την αρετή τους και με τον τρόπον αυτό να διδάξουν και τους λοιπούς. Χαρακτηρίζει ως απόλυτο και μόνο κακό την κακή πράξη, και ως απόλυτο αγαθό την αρετή. Όλα τα άλλα είναι «αδιάφορα» και ο αγαθός άνθρωπος μαθαίνει να τα αντιμετωπίζει και να μην υποκύπτει, αλλά να σώζει την ηθική του ελευθερία και τη γενναιότητα. Η πρόνοια και το πεπρωμένο καθορίζουν τα πάντα και ο αγαθός άνθρωπος συνεργάζεται με τη μοίρα για το καλό όλων, όχι μόνο το δικό του.