Ανάμεσα στην εποχή του Πούσκιν (1799-1839) και σ' εκείνη του Τολστόι (1828-1910), ανδρώνονται μια σειρά συγγραφείς (όπως οι: Γκόγκολ, Μπελίνσκι και Ντοστογιέφσκι) που με το έργο τους επιδρούν καταλυτικά στην παγκόσμια λογοτεχνία. Πρόκειται για την κλασική εποχή των ρωσικών γραμμάτων. Οι συγγραφείς της περιόδου, πολύ ανόμοιοι μεταξύ τους, είναι σκυμμένοι πάνω στην ίδια ιστορία, ο καθένας με το έργο του ράβει φύλλα και κεφάλαια στο ίδιο βιβλίο. Η λογοτεχνία τους διαθέτει όλες τις αρετές που έχουν τα καλοφτιαγμένα μυθιστορήματα: πολυφωνικά, πολύπτυχα, με ενιαία σφιχτοδεμένη πλοκή, σφοδρά πάθη, ολοζώντανα επεισόδια και τύπους που μένουν αξέχαστοι με την ατομικότητά τους και το ρόλο τους στο κοινό συναρπαστικό παραμύθι.
Με την τεκμηριωμένη και γλαφυρή του εξιστόρηση, ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος καταφέρνει να διατρέξει με επιτυχία τη δύσκολη διαδρομή: από το έργο στους συγγραφείς κι από εκεί στο ρόλο τους στην Ιστορία. Πέντε μείζονες συγγραφείς, πέντε συναρπαστικά πορτρέτα που επιτρέπουν μια γενικότερη θεώρηση της μεγάλης ρωσικής λογοτεχνίας.