Διαβάζοντας τα "Παραμύθια από τη Φινλανδία", μπορεί κανείς να εντοπίσει ομοιότητες με πολύ γνωστά ευρωπαϊκά παραμύθια. Μια περίπτωση αποτελεί το παραμύθι "Η Μιέλικκι και οι εννιά της γιοι", το οποίο θυμίζει την ιστορία του Τσάρου Σαλτάν, που έγραψε σε μορφή ποιήματος ο Αλέξανδρος Πούσκιν και στο οποίο, λίγο αργότερα, βασίστηκε η ομώνυμη όπερα του Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ. Μία άλλη περίπτωση είναι το παραμύθι "Η Λίισα και ο πρίγκιπας", όπου η ιστορία της ορφανής από μητέρα πρωταγωνίστριας με την κακιά μητριά, θυμίζει την τύχη της γνωστής σε όλους Σταχτοπούτας.

Οι Φινλανδοί ήταν στο παρελθόν ένας αγροτικός λαός, αγαπούσαν τα λιβάδια και τα κοπάδια τους, τα ποτάμια, τις λίμνες και τα πυκνά άγρια δάση τους, ζούσαν σε πλήρη αρμονία με τη φύση, την οποία σέβονταν και κατανοούσαν ουσιαστικά. Όπως φαίνεται, επικροτούσαν τη γενναιότητα, τη δύναμη, το θάρρος και το δίκαιο, ενώ δεν απολάμβαναν τίποτα περισσότερο, από το να δίνεται ένα μάθημα στον δυνάστη ή τον απατεώνα.

Τα "Παραμύθια από τη Φινλανδία", μια επιλογή των πιο αντιπροσωπευτικών φινλανδικών παραμυθιών, αναπαριστούν τη ζωή ενός ασυνήθιστου λαού, τα ­έθιμα, τις δοξασίες, τις λύπες και τις χαρές του.

Οι μεγαλύτεροι αναγνώστες θα αναρωτηθούν πώς αυτός ο αρχαίος λαός γνώριζε τόσο πολλά για το βαθύτερο νόημα της ζωής και οι νέοι θα απολαύσουν τις γενναίες πράξεις, τις περιπέτειες, τα ειδύλλια και τη γραφική παραδοξότητα της άγριας φύσης. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που μια τέτοια πλούσια και γοητευτική παράδοση, όπως η φινλανδική, ενέπνευσε μεγάλες προσωπικότητες της παγκόσμιας λογοτεχνίας σαν τον Tζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν.