Αναπόσπαστο πλέον κομμάτι της σύγχρονης παιδικής κουλτούρας τα μέσα μαζικής επικοινωνίας απασχολούν σχεδόν καθημερινά το κοινωνικό σύνολο και τους ερευνητές και βρίσκονται στο επίκεντρο, συχνά παθιασμένων, θεωρητικών συζητήσεων και κριτικών αναλύσεων που οδηγούν σε ποικίλες και αρκετές φορές αντικρουόμενες τοποθετήσεις ως προς τις δυνατότητες που προσφέρουν για την ψυχαγωγία, την ενημέρωση και την εκπαίδευση των παιδιών, αλλά και την υγεία, τις πολιτισμικές αξίες, τις κοινωνικές νόρμες και το μέλλον τους. Σε αυτό το πλαίσιο, οτιδήποτε αφορά στη σχέση των παιδιών με τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και ιδιαίτερα των παιδιών προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά και προβληματισμό ταυτόχρονα. Στο δίτομο αυτό έργο, πέρα από τις αναγκαίες θεωρητικές προσεγγίσεις που οριοθετούν το πλαίσιο στο οποίο διεξάγεται σήμερα η συζήτηση για τη σχέση των παιδιών με τα μέσα, στόχος είναι να παρουσιαστούν οι ερευνητικές προσπάθειες που γίνονται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και εστιάζονται σε ζητήματα που αφορούν τόσο στον ρόλο των μέσων στην καθημερινή ζωή, την ανάπτυξη και την εκπαίδευση των παιδιών όσο και στην έννοια της παιδικής ηλικίας που τα μέσα αναπτύσσουν και καλλιεργούν στην Ελλάδα. Οι διεπιστημονικές προσεγγίσεις, που προτείνονται από έναν σημαντικό αριθμό ελλήνων ερευνητών, συνεισφέρουν -χωρίς κινδυνολογίες ή υπέρμετρες αισιοδοξίες- στο να συνδυαστούν τα κομμάτια του παζλ της πολύπλευρης και πολύπλοκης αυτής σχέσης των παιδιών προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας με τα μέσα και προσφέρουν τη δυνατότητα ευαισθητοποίησης τόσο της επιστημονικής κοινότητας όσο και του ευρύτερου κοινού πάνω σε ένα θέμα που δεν έχει τύχει ακόμη της αρμόζουσας προσοχής.