Για πολλές δεκαετίες τα ατυχήµατα αντιµετωπίζονταν χωρίς συντονισµό και πρόγραµµα και µόνο τα τελευταία χρόνια αποτελούν πρώτιστη φροντίδα των υπηρεσιών Υγείας όλων των προηγµένων χωρών. Σήµερα πια γίνονται προσπάθειες για την πληρέστερη µελέτη των αιτίων, της επιδηµιολογίας, της αντιµετώπισης και κυρίως της πρόληψης των ατυχηµάτων και δηµιουργούνται ειδικά κέντρα (Δηλητηριάσεων, Τραυµατιολογίας, Αντιµετώπισης Εγκαυµάτων κλπ.), όπου τα θύµατα των ατυχηµάτων αντιµετωπίζονται συντονισµένα και έγκαιρα από οµάδες ειδικών. Σήµερα ο όρος ατύχηµα σηµαίνει γεγονός που προκαλείται από εξωτερική αιτία ανεξάρτητα από την ανθρώπινη θέληση, δρα ταχύτατα και έχει ως αποτέλεσµα την πρόκληση σωµατικής ή διανοητικής βλάβης. Τα ατυχήµατα δεν οφείλονται σε κακή τύχη, είναι νόσος που έχει πάρει διαστάσεις επιδηµίας, αποτελούν δε την πρώτη αιτία θανάτου στα παιδιά και τους έφηβους.
Η ιδιαιτερότητα της ιατρονοσηλευτικής φροντίδας των τραυµατιών-παιδιών καθιστά αναγκαία τη διδασκαλία και την πρακτική άσκηση στη διάρκεια των σπουδών στις σχολές των επαγγελµάτων Υγείας. Χωρίς διδακτικό σύγγραµµα όµως η όλη προσπάθεια αποβαίνει δυσχερής και ελάχιστα καρποφόρος. Η υποχρέωση έκδοσης διδαδικτού συγγράµµατος καθίσταται επιτακτικό καθήκον, όταν είναι έκδηλη η έλλειψη Ελληνικών σύγχρονων ολοκληρωµένων σχετικών συγγραµµάτων και όταν και τα ξενόγλωσσα ακόµη είναι ελάχιστα. Είναι προφανής η δυσκολία που έχει να αντιµετωπίσει ο συγγραφέας, όταν το βιβλίο που πρόκειται να συγγράψει απευθύνεται κύρια προς τον φοιτητή και η συγγραφή απαιτεί σαφή και εύληπτη ανάλυση των θεµάτων.
Σκοπός της συγγραφής του βιβλίου υπήρξε η ανάγκη ενός συνοπτικού βοηθήµατος βασικών αρχών σχετικών µε τον εντοπισµό των αιτίων των παιδικών ατυχηµάτων, η σπουδή του παθογενετικού µηχανισµού και η µελέτη των διαταραχών των διαφόρων οργάνων και συστηµάτων που επισυµβαίνουν, κατά τρόπο που να γίνεται δυνατή η κατανόηση τους µε απώτερο σκοπό την αντιµετώπισή τους, κύρια όµως την πρόληψή τους. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)