«Τα παιδιά του τελευταίου θρανίου» είναι η συγκινητική ιστορία μιας ομάδας παιδιών που τελειώνουν το Λύκειο, κάπου στα δυτικά της Αθήνας. Η ανούσια καθημερινότητα του σχολείου που αναλώνεται στο εξεταστικό σύστημα, η αλλοτριωτική έπαρση του, που καταφάσκει την αντιπαλότητα και κάνει τον άνθρωπο ευάλωτο, θα φέρουν τα παιδιά και τους δασκάλους τους σε αντίθεση, μέσα στην παλαίστρα με τους καθρέφτες, όπου δοκιμάζονται συναισθήματα και ιδέες, Η τραγικότητα της σύγκρουσης ανάμεσα στο μουμιοποιημένο εκπαιδευτικό σύστημα και στην παλλόμενη ολόγυρα ζωή θα προσδιοριστεί μέσα από τον τρυφερό, εφηβικό έρωτα του Παύλου και της Μαρίας και θα κορυφωθεί με τον ήσυχο, σαν «ψιχάλισμα φθινοπωρινό», θάνατο ενός παιδιού, Του πιο ζωηρού. Του πιο ευαίσθητου απ' όλους. Στο τέλος, η αρχέγονη αίσθηση των πραγμάτων και η γαλήνια καθημερινή εξέλιξή τους, ο έρωτας για τη ζωή και τον άνθρωπο θα δώσουν στα παιδιά αυτά δυνατότητα διαφυγής, για την αναζήτηση ενός νοήματος ζωής που το σχολείο αδυνατεί ή δε θέλει να δώσει.