Η Μάνα Γη, η Μάνα Φύση δεν ανήκει σε κανένα, ούτε σ' εμάς τους πολλούς κι "ανώνυμους", ούτε στους λίγους ισχυρούς κι "επώνυμους". Όλοι είμαστε προσωρινοί χρήστες της και δωρεάν τρόφιμοι των αγαθών της. Παρ' όλα αυτά, άμυαλοι και άπληστοι καθώς είμαστε (κυρίως οι ισχυροί), αντί να την προσέχουμε "ως κόρην οφθαλμού", την καταστρέφουμε και τη δηλητηριάζουμε βάναυσα και ανεπανόρθωτα. Εμείς οι μεγάλοι, αποδειχτήκαμε ανίκανοι να την προστατέψουμε.
Η μοναδική ελπίδα σωτηρίας της είναι τα παιδιά, που οι κεραίες ευαισθησίας τους είναι αγνές και καθαρές, αμόλυντες ακόμα από πονηρά συμφέροντα, όπως οι δικές μας. Παιδιά, δική σας είναι η Γη και η Φύση. Ζητήστε επίμονα από τους γονείς, τους δασκάλους σας και όλους τους μεγάλους να βοηθήσουν για τη σωτηρία της. Επίμονα όμως!
Ένα ελκυστικό παιδικό βιβλίο γραμμένο με αγωνία και ευαισθησία για τον πλανήτη μας που κινδυνεύει από την κακοποίηση και τη ρύπανση. Βιβλίο που καλλιεργεί στις παιδικές ψυχές την αγάπη για το φυσικό περιβάλλον που κινδυνεύει από την αλλοίωση και την μόλυνση.
Η μοναδική ελπίδα σωτηρίας της γης είναι τα παιδιά που έχουν καθαρές και ευαίσθητες κεραίες. Αυτές τις αγνές κεραίες αγγίζουν τα θέματα και οι εικόνες του βιβλίου τούτου και τα προτρέπουν να προστατέψουν τη φύση:
"Παιδιά, δική σας είναι η Γη και η Φύση που φωνάζουν S.O.S..."
Το βιβλίο απέσπασε τον πρώτο έπαινο στο διαγωνισμό παιδικού βιβλίου της ΕΕΛ (Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών) του 1993. Βραβείο από τη Διεθνή Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών το 1993. Το πρώτο αφήγημα του βιβλίου, "Ήταν, μια φορά κι έναν καιρό, η Γη", πήρε βραβείο στο Β΄ Λογοτεχνικό διαγωνισμό του Πολύπτυχου, ως παιδικό αφήγημα πρωτότυπης έμπνευσης και ιδιαιτέρως καλογραμμένο (Πολύπτυχο 1990-91, σελ. 508).