"Καλύτερα να είµαι στάχτη παρά σκόνη!
Καλύτερα η σπίθα µου να γίνει φλογερή φωτιά
παρά να τήνε πνίξει το σαράκι.
Καλύτερα να είµαι ένας θεσπέσιος διάττων,
το κάθε άτοµό µου να λάµπει θαυµαστά,
παρά ένας κοιµισµένος, αιώνιος πλανήτης.
Σκοπός του ανθρώπου είναι να ζει, όχι να υπάρχει.
Δεν θα χάσω τις µέρες µου πασχίζοντας για να τις παρατείνω.
Το χρόνο µου εγώ θα τον αναλώσω".

Jack London (1876-1916)


Η συλλογή διηγημάτων "Όταν ο Θεός γελά" εκδόθηκε το 1911 και αποτελείται από 11 σκληρές και ενίοτε ακραίες ιστορίες, γραμμένες την περίοδο της συγγραφικής ωριμότητας και καταξίωσης του Jack London. Ιστορίες που αποτυπώνουν όλο το πλατύ φάσμα των ενδιαφερόντων του συγγραφέα: Την αλλοτρίωση στις ανθρώπινες σχέσεις που φέρνει η αυγή της μοντέρνας εποχής, τη συντριβή της ανθρώπινης υπόστασης κάτω απ’ τον ζυγό της βιομηχανικής παραγωγής, αλλά και την πίστη του στα σοσιαλιστικά ιδανικά και στην εργατική χειραφέτηση.

Στο επίκεντρο αυτών των ιστοριών είναι ένα μωσαϊκό ανθρώπων που γεννήθηκαν χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να ορίζουν οι ίδιοι τη ζωή τους: εργάτες, άνεργοι, παράνομοι, μικροεγκληματίες, βαριά άρρωστοι. Κοινός τόπος όλων είναι οι απέλπιδες προσπάθειές τους ενάντια στη διαφαινόμενη τραγική τους μοίρα.

Πρόκειται για 11 διηγήματα αντάξια της πένας ενός μεγάλου συγγραφέα που καταδεικνύουν τη βαθύτερη φιλοσοφία του και είναι προορισμένα να διαβάζονται σε δύσκολες εποχές...