Προειδοποιώ αμέσως τον αναγνώστη: αυτό το πόνημα δεν είναι ούτε βιογραφία του Όσκαρ Ουάιλντ, ούτε μελέτη των έργων του. Είναι ένα κείμενο που δεν έχει καν την αξία του ανέκδοτου, αλλά το αναγνωστικό κοινό, ολοένα και πολυπληθέστερο, που ενδιαφέρεται για τον μεγάλο Ιρλανδό ποιητή, δεν ήξερε πού να βρει. Το κείμενο δεν είχε ακόμα τυπωθεί σ' ένα τεύχος του "Ermitage", όπου το εξέδωσα τον Αύγουστο του 1905. Ανήμπορος να ξαναγράψω, από την αρχή ο,τιδήποτε σχετικό, δίνω εδώ το κείμενο χωρίς να αλλάξω ούτε λέξη μολονότι, τουλάχιστον σ' ένα σημείο, η γνώμη μου έχει βαθιά τροποποιηθεί: μου φαίνεται σήμερα ότι στο πρώτο μου αυτό δοκίμιο, μίλησα για το έργο του Όσκαρ Ουάιλντ -και πιο συγκεκριμένα για τα θεατρικά του-, με μια άδικη αυστηρότητα. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)