Με την πρώτη από τις δύο λέξεις που συνθέτουν τον λιτό τίτλο, Οσιότης, δηλώνεται εκείνη η εκδοχή της αγιότητας που απασχολεί το παρόν βιβλίο, ενώ η δεύτερη λέξη του τίτλου, Ιστορουμένη, αποτελεί παθητική μετοχή του ρήματος ιστορώ, το οποίο έχει διπλή σημασία: αφηγούμαι, εξιστορώ, αλλά και ζωγραφίζω, θέματα από τη ζωή και την παράδοση της Εκκλησίας. Έτσι, εάν αναλογιστεί κανείς ότι η εκκλησιαστική εικονογραφία χαρακτηρίζεται μόνιμα από μία - άλλοτε φτωχότερη και άλλοτε πλουσιότερη - αφηγηματικότητα, τότε δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί ότι το αντικείμενο της παρούσας μελέτης δεν είναι άλλο από τον τρόπο με τον οποίο η οσιακή αγιότητα εξιστορείται, μέσα από την τέχνη της εικονογραφίας. Ο υπότιτλος του βιβλίου, από τα συναξάρια στις εικόνες, προδηλώνει τη μεθοδολογία με την οποία αναπτύσσεται η μελέτη. Ειδικότερα, εξετάζονται δώδεκα διαφορετικές περιπτώσεις οσίων. Για κάθε όσιο, αρχικά επιχειρείται μία λεκτική αφήγηση της ζωής του, θεμελιωμένη στα διάφορα συναξάρια, ενώ στη συνέχεια πραγματοποιείται μία εικαστική αφήγηση της ζωής του, μέσα από συγκεκριμένες εικόνες. Ο σχολιασμός που έπεται και τα σχετικά συμπεράσματα, καθιστούν χειροπιαστό στον αναγνώστη και θεατή - των κειμένων και των εικόνων αντίστοιχα - αυτό για το οποίο πασχίζει η μελέτη: τον τρόπο με τον οποίο η οσιότητα ιστορείται.