Το μυθιστόρημα "Ομορφιά και θλίψη" είναι το τελευταίο μεγάλο έργο του Καουαμπάτα και κατέχει από πολλές απόψεις θέση κατακλείδας της σπουδαίας καριέρας του νομπελίστα συγγραφέα. Είναι η ιστορία ενός μεσήλικα συγγραφέα, του Όκι, που μετά από περίπου ένα τέταρτο του αιώνα πηγαίνει στο Κιότο για να ξαναβρεί τον μεγάλο του έρωτα, την Οτόκο, που έχει γίνει στο μεταξύ γνωστή ζωγράφος. Εκεί θα γνωρίσει και το τρίτο πρόσωπο του έργου, την Κέικο, μαθήτρια της Οτόκο και κατά κάποιον τρόπο ιδανικό συμπλήρωμά της. Μαζί οι δύο γυναίκες δίνουν το πορτρέτο της ιδανικής γυναίκας που όμως εμπεριέχει δαιμονικά στοιχεία, ένα διπλό πορτρέτο που είναι το μέσο για να εκφράσει ο Καουαμπάτα την πραγματική του "λατρεία για τη γυναίκα". Το θέμα της "Ομορφιάς και της Θλίψης", πάντοτε παρόν στο έργο του Καουαμπάτα, εδώ γίνεται τίτλος του ίδιου του μυθιστορήματος, ενός μυθιστορήματος που αποτελεί μια αριστουργηματική σπουδή πάνω στα θέματα του πληγωμένου έρωτα και της ζήλιας, της δαιμονικής ανθρώπινης φύσης και του θανάτου.