[...] Ο ομοφυλοφιλικός κόσμος των εικόνων είναι πολύ περιορισμένος, και γι' αυτό ευθύνονται οι απαγορεύσεις, οι προκαταλήψεις και τα ταμπού που τον περιβάλλουν. Μόνο όταν αναφερόμαστε στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, μπορούμε να μιλάμε για τον Χρυσό Αιώνα της Παιδεραστίας. Σε όλες τις εποχές της τέχνης, ωστόσο, διακρίνουμε το κρυφό της πρόσωπο, καθώς καλλιτέχνες, όπως για παράδειγμα ο Ενγκρ ή ο Νταβίντ, ασυνείδητα ίσως, τόνισαν την αρρενωπή ή την εκθηλυμένη πλευρά ενός ανδρικού γυμνού. [...] (από τη σελ. 6 του βιβλίου)