[...] Ο Όμηρος, ο ποιητής των μεγαλόπνευστων επών - Ιλιάδας και Οδύσσειας - δεν είναι δυνατόν ούτε να φαντάστηκε τις ιστορίες του, ούτε να συγκέντρωσε τις ιστορικές γνώσεις σαν ιστορικός επιστήμων. Απλούστατα η ιστορία του λαού περνούσε μέσα από τα τραγούδια του, που συνιστούσαν μαζί με παράλληλες τέχνες (ζωγραφική, γλυπτική) τη μνήμη του. Υπήρχε σίγουρα ο κύκλος των επών, που περιείχαν όλα τα στοιχεία του πολιτισμού, της πολεμικής και ειρηνικής ζωής μέσα σ' ένα ιστορικό βάθος που ξεπερνάει τον Μυκηναϊκό πολιτισμό και εισχωρεί ακόμη και στον Κρητικό.
Αν λοιπόν τα περιεχόμενα είναι λαϊκό δημιούργημα, πού έγκειται η ποιητική δύναμη του Ομήρου; Μα ασφαλώς στη σύνθεση και στις επιλογές και στις αναγκαίες επεμβάσεις του στα λαϊκά τραγούδια και στις αφηγήσεις που η εποχή του διέθετε.[...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)