Η δεξιότητα του Δημοσθένη στη ρητορική τέχνη θεωρείται απαράμιλλη. Από τους λόγους του προκύπτουν οι κανόνες της έντεχνης ρητορείας. Δεν είναι τυχαίο που στη μεταγενέστερη αρχαιότητα οι Έλληνες έλεγαν "ο ρήτορας" όταν αναφέρονταν στο πρόσωπο του Δημοσθένη, με τον ίδιο τρόπο που στα προγενέστερα χρόνια έλεγαν "ο ποιητής", όταν μιλούσαν για τον Όμηρο.

Από τους λόγους του σώθηκαν συνολικά 61: 14 συμβουλευτικοί, 13 δημόσιοι δικανικοί και 34 ιδιωτικοί δικανικοί. Από αυτούς οι 36 θεωρούνται γνήσιοι, ενώ οι υπόλοιποι 25 νόθοι. Οι 6 επιστολές που μας παραδίδονται, θεωρούνται όλες γνήσιες. Η μεγαλοπρέπεια των λόγων του συναρπάζει ακόμη και το σύγχρονο αναγνώστη. [...] Στην ουσία, ο μεγάλος αυτός Αθηναίος χρησιμοποιεί με ευφυή και αριστοτεχνικό τρόπο όλα τα μέσα που τού προσφέρει η ρητορική τέχνη, καθώς μέσα απ' αυτήν εκφράζει την εσωτερική του φλόγα και το πάθος που τον διακατέχει: αυτός είναι και ο λόγος που η υπεροχή του σε σχέση με τους άλλους ρήτορες κρίνεται προφανής.

(από την εισαγωγή του βιβλίου)