Οικογένεια Διπλής Σταδιοδρομίας - Εναλλακτικά σχήματα οργάνωσης της ιδιωτικής ζωής

- Ψυχοκοινωνικά χαρακτηριστικά των μελών της
- Συναισθηματική Νοημοσύνη παιδιών & εφήβων
- Δυνατότητες & δυσκολίες

Οι Βρετανοί ψυχολόγοι Rapoport & Rapoport οι οποίοι πρώτοι ερεύνησαν την οικογένεια διπλής σταδιοδρομίας, διατύπωσαν τις απόψεις τους για την ελευθερία της επιλογής της προσωπικής ζωής και σηματοδότησαν μια νέα εποχή στην έρευνα της οικογένειας και της εργασίας: "Δεν αναζητάμε μια κοινωνία στην οποία όλες οι οικογένειες ωθούνται σε μια συγκεκριμένη δομή. Θα θέλαμε να δούμε μια κοινωνία στην οποία οι οικογένειες και τα μέλη τους μπορούν να απολαμβάνουν τις ικανοποιήσεις της ζωής που είναι οι καλύτερες γι’ αυτά, χωρίς προκαταλήψεις για τις προτιμήσεις τους. Επιθυμούμε οι οικογένειες διπλής σταδιοδρομίας (dual career families) να είναι ένας μόνο τύπος οικογένειας μεταξύ πολλών. 'Aλλοι τύποι, εξ ίσου αποδεκτοί, μπορεί να περιλαμβάνουν τις οικογένειες διπλού εισοδήματος (dual-earner families), το παραδοσιακό πρότυπο με τον άνδρα μόνο εργαζόμενο, τις μονογονεϊκές οικογένειες (single parent families), τις ομοφυλόφιλες οικογένειες (homosexual families), τις μεικτές οικογένειες (blended families) και ακόμα την ανυπαρξία οικογένειας (non-families)".
(Rapoport & Rapoport, 1979)

Η μεγάλη πρόκληση της σύγχρονης κοινωνίας είναι να αναπτύξει μηχανισμούς που να ενσωματώνουν τη ρευστότητα στους θεσμούς. Βρισκόμαστε σε ιδιαίτερα ολισθηρό έδαφος καθώς οι θεσμοί έχουν εξ ορισμού σταθερότητα, όμως για να είναι λειτουργικοί απαιτείται η προσαρμογή τους στις συνθήκες της σύγχρονης πραγματικότητας. Όταν δεν "προσαρμόζονται" οι θεσμοί, μετατρέπονται σε απολιθώματα και η σταθερότητά τους μεταβάλλεται από ζωτική προϋπόθεση σε θανατερή ψευδαίσθηση, καθώς τους υπερκεράζει η ρευστότητα των ατομικών επιλογών, η οποία και τελικώς υπερισχύει. Η φιλελεύθερη σκέψη παραπέμπει στην αναγνώριση της επανάστασης που συντελείται στον χώρο της οικογένειας και την αποδοχή των νέων σχημάτων οικογένειας όχι ως αποκλίσεις της συμβατικής συζυγικής σχέσης, αλλά ως εναλλακτικά σχήματα.
(Μουσούρου, 2004)