Για ετούτη τη γη του δυόσμου και του θυμαριού...
Τη χώρα της πέτρας, των αρχαίων ναών, των βυζαντινών μοναστηριών που μοσχοβολά βασιλικό και αλμύρα...
Γράφουμε ποιήματα, ονειρευόμαστε, μα πάνω από όλα συμπλέουμε στα νερά της Μεσογείου! Που και που αγναντεύουμε τον ορίζοντα και ετοιμάζουμε ταξίδια, στην Εσπερία και τη σαγηνευτική Ανατολή.
Ένα καράβι είναι η Ελλάδα μας που αιώνες τώρα ταξιδεύει μέσα στις χαρές και στις πίκρες. Μια χώρα μαγευτική με μύθους, θρύλους και ανθρώπους που παλεύουν ηρωικά. Ματώνουν μα ακόμα και με λαβωματιές συνεχίζουν. Όρθιοι και θαρραλέοι μάχονται ηρωικά τους άνεμους, στους Κύκλωπες, στις τρικυμίες, στους Λαιστρυγόνες και τις σύμφορες... Για να ‘ναι το αίμα του ήλιου πάντα φως -δυνατό έτσι ώστε να λαμπυρίζει πάνω από τους ατελείωτους θαλασσινούς κήπους... Να γλυκαίνει τους καημούς της οικουμένης και να φωτίζει τα ονείρατα των ανθρώπων.