Ο πατέρας εθνικιστής, φανατικός, ταγμένος στην υπόθεση της ιρλανδικής ανεξαρτησίας. Η μητέρα γερμανίδα αντιναζίστρια, που βλέπει την Ιρλανδία σαν προσωρινό καταφύγιο. Και τα παιδιά, καταπιεσμένα, συγχυσμένα, μετέωρα ανάμεσα σε δύο κόσμους, ανάμεσα σε δύο γλώσσες - τα ιρλανδικά του πατέρα και τα γερμανικά της μάνας. Όμως το μόνο που θέλει ο μικρός ήρωας του βιβλίου είναι να μιλάει αγγλικά, όπως τα άλλα παιδιά του Δουβλίνου, που τον κοροϊδεύουν φωνάζοντάς τον "Άιχμαν" και τον βασανίζουν περνώντας τον από δίκη και εκτελώντας τον εικονικά. Το μόνο που θέλει είναι να μη διαφέρει. Φοβισμένος, μπερδεμένος, σε διαρκή αναζήτηση της ταυτότητάς του, ο μικρός πρωταγωνιστής θα προσπαθήσει - και θα καταφέρει στο τέλος, μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις - να οικοδομήσει μια ισορροπημένη άποψη για τον κόσμο και να βιώσει την ετερότητά του ως πλούτο και όχι ως μειονέκτημα. Ένα απελευθερωτικό ταξίδι που περνάει μέσα από την αποκάλυψη των σκοτεινών και για καιρό θαμμένων οικογενειακών μυστικών, μια πορεία οδύνης και λύτρωσης μέσα από τη σταδιακή κατανόηση των άλλων, μια οιδιπόδεια σύγκρουση που, μολονότι, καθώς έγραφε χαρακτηριστικά η κριτικός Ερμιόνη Λη, θυμίζει αρχαία ελληνική τραγωδία, την ίδια στιγμή πάλλεται από χιούμορ και χαρά ζωής.