Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή αλλιώς Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν αναγκασμένη να πολεμά για να επιβιώσει, γι’ αυτό και η στρατιωτική δεινότητα ήταν βασική προϋπόθεση για έναν επιτυχημένο αυτοκράτορα. Ο Τζον Καρ επικεντρώνεται στις προσωπικές και στρατιωτικές ιστορίες των ικανότερων πολεμιστών που επιχείρησαν να ανελιχθούν στον αυτοκρατορικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης. Μεταξύ αυτών ο ιδρυτής της, ο Κωνσταντίνος Α΄, ο Ιουλιανός, ο Θεοδόσιος, ο Ιουστινιανός, ο Ηράκλειος, ο Λέων Α΄, ο Λέων Γ΄, ο Βασίλειος Α΄, ο Βασίλειος Β΄ ο Βουλγαροκτόνος, ο Ρωμανός Δ΄ Διογένης, ο Ισαάκιος Άγγελος και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος.

Στους αυτοκράτορες του Βυζαντίου και στο στρατιωτικό καθεστώς που διαμόρφωσαν πιστώνεται η διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ρώμης και, από τον έβδομο αιώνα, η δημιουργία ενός προπυργίου της χριστιανοσύνης απέναντι στην επιθετική εξάπλωση του Ισλάμ. Για τον λόγο αυτό, η στρατιωτική οργάνωση της αυτοκρατορίας έπρεπε να είναι υψηλού επιπέδου: διατήρηση της ρωμαϊκής πειθαρχίας και δεξιότητας, προσαρμοσμένη ωστόσο στις νέες πολεμικές τακτικές. Έτσι, η αυτοκρατορία, υπό την ηγεσία των πολεμιστών αυτοκρατόρων της, κατάφερε να επιβιώσει για σχεδόν χίλια χρόνια μετά την πτώση της Ρώμης.