Η ιστορία μιας παλιάς μεγαλοαστικής οικογένειας της Λυβέκης που αρχίζει γύρω στο 1830 με τον γέρο Γιόχαν Μπούντενμπροκ και τελειώνει με τον Χάννο, τον εγγονό του. Οικογενειακές γιορτές και συγκεντρώσεις, βαφτίσια και κηδείες, γάμοι και διαζύγια, επαγγελματικές επιτυχίες και αποτυχίες συνθέτουν αυτό το μυθιστόρημα για το οποίο ο Τόμας Μαν βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας 1929.
Με αντικειμενικότητα και λεπτή ειρωνεία ο συγγραφέας καταγράφει την άνοδο και την πτώση της οικογένειας Μπούντενμπροκ. Με επιμονή στη λεπτομέρεια περιγράφει πρόσωπα που πιστεύουν ότι μπορούν να ορίσουν τη μοίρα τους, αλλά τελικά δεν το καταφέρνουν κι ας έχουν την πολυτέλεια να βλέπουν λίγο μακρύτερα. Γιατί η ευτυχία αλλά και η καταστροφή είναι το άθροισμα εκατοντάδων φαινομενικά ασήμαντων κινήσεων.
Οι Μπούντενμπροκ, όπως λέει ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε, «είναι μια πράξη σεβασμού προς τη ζωή που, αφού υπάρχει, είναι καλή και δίκαιη».