Θεμελιακή έννοια της μαθηματικής μεθόδου, ήδη από την ελληνική αρχαιότητα, η έννοια της απόδειξης υπέστη έναν βαθύ μετασχηματισμό από τις αρχές της δεκαετίας του '70.

Πολλές σημαντικές μαθηματικές ανακαλύψεις, όχι πάντα συνδεδεμένες μεταξύ τους, θέτουν σταδιακά σε αμφισβήτηση την κυριαρχία του συλλογισμού πάνω στον υπολογισμό και μας προτείνουν μια πιο ισορροπημένη αντιμετώπιση, κατά την οποία συλλογισμοί και υπολογισμοί διαδραματίζουν συμπληρωματικούς ρόλους.

Αυτή η αληθινή επανάσταση μας οδηγεί στο να ξανασκεφτούμε το διάλογο των μαθηματικών και των φυσικών επιστημών. Φωτίζει με νέο φως ορισμένες φιλοσοφικές έννοιες, όπως αυτή της αναλυτικής και συνθετικής κρίσης. Μας οδηγεί επίσης στο να αναρωτηθούμε για τους δεσμούς των μαθηματικών με την πληροφορική καθώς και για την ιδιαιτερότητα των μαθηματικών με την πληροφορική καθώς και για την ιδιαιτερότητα των μαθηματικών που παρέμενε η μόνη επιστήμη που δεν χρησιμοποιούσε όργανα.

Τέλος -και σίγουρα αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον- μας αφήνει να δούμε νέους τρόπους επίλυσης των μαθηματικών προβλημάτων, που λυτρώνονται από τα αυθαίρετα δεσμά που είχε επιβάλει η παλιά τεχνολογία ως προς το μέγεθος των αποδείξεων: ενδεχομένως τα μαθηματικά να προετοιμάζονται για την κατάκτηση νέων κόσμων που μέχρι πρόσφατα ήταν απρόσιτοι.